Dziś o godzinie 10:00 rodzina, przyjaciele, artyści, uczniowie, władze samorządowe oraz mieszkańcy pożegnali wybitnego rzeczyckiego artystę Stanisława Skibę. Zmarł wczesnym wieczorem w poniedziałek 2 listopada. Miał 83 lata. W roku 2012 obchodził uroczystość 50 – lecia twórczości artystycznej.

Śp. Stanisław Skiba, skromny w codziennym życiu muzyk-samouk był zdaniem wielu etnomuzykologów wirtuozem skrzypiec. Niestrudzenie przez wiele lat rozsławiał rzeczycki folklor na wszystkich scenach Polski. Za swoją działalność został wielokrotnie nagrodzony przez najwyższe władze państwowe. Między innymi przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Brązowym Medalem Zasłużony Kulturze „Gloria Artis" oraz Odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej". Przez Kapitułę Konkursową w Przysusze uhonorowany został prestiżową ogólnopolską Nagrodą imienia Oskara Kolberga. Wielokrotnie doceniany przez władze samorządowe wszystkich szczebli, miedzy innymi Nagrodą Marszałka Województwa Łódzkiego.

Ze swoją Kapelą oraz występując jako skrzypek solista zdobył szereg nagród w wielu najważniejszych festiwalach folklorystycznych w kraju. W Ogólnopolskim Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu Dolnym zdobył Brązową Basztę w 1973 r., I nagrodę w 2002 r. oraz II nagrodę w 2006 r. W Spotkaniach Folklorystycznych Polski Centralnej Od kujawiaka do oberka w Sieradzu zdobył w 2004r. Nagrodę Główną a w 2006 r. II nagrodę. W Ogólnopolskim Konkursie Gawędziarzy, Instrumentalistów i Śpiewaków Ludowych „Sabałowe Bajania" w Bukowinie Tatrzańskiej otrzymał I Nagrodę-w 1999 r. natomiast w 2004 r II Nagrodę. Wraz z kapelą oraz zespołem śpiewaczym wielokrotnie brał udział w prezentacji Gminy Rzeczyca na imprezach gminnych, powiatowych, regionalnych, wojewódzkich oraz ogólnopolskich.

Jego niepowtarzalny styl grania był przedmiotem badań wielu etnomuzykologów. Muzyka kapeli została utrwalona w nagraniach Programu Drugiego Polskiego Radia w Warszawie, Kielcach i Lublinie, Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, Ośrodka Regionalnego Łódzkiego Domu Kultury w Łodzi, Stowarzyszenia „Dom Tańca" w Warszawie oraz zbiorach fonograficznych wielu muzykologów, studentów oraz sympatyków folkloru.

Stanisław Skiba – rocznik 1932, urodzony w Rytwianach we wsi na kielecczyźnie ówczesnym powiecie sandomierskim. Niedługo potem wraz z rodzicami przeniósł się do Polski centralnej. Ojciec Pana Stanisława był rolnikiem, ale mając dużą smykałkę do majsterkowania, często znajdywał zatrudnienie przy maszynach i w kuźniach, a tuz przed wojną został ekonomem u rzeczyckiego dziedzica. W 1940 roku Skibowie przywędrowali z Chociwia do Rzeczycy, a później do Paulina.

Dzieciństwo Stanisława było typowe dla wiejskiego chłopca. Naukę z wiedzy ogólnej i rolniczej w szkole powszechnej w Bobrowcu przerwała wojna. Ponieważ z 4 hektarowego gospodarstwa ciężko było wyżyć, Pan Stanisław musiał szukać pracy dodatkowej. Do 1968 roku pracował jako strażnik leśny i łowiecki. Pierwsze skrzypeczki wystrugał z drewna mając zaledwie 7 lat i wtedy to podjął pierwsze próby grania. Przysłuchiwał się kapelom na weselach. Słuchał i zapamiętywał. Gdy wreszcie wziął prawdziwe skrzypce w dłonie poszło jak z nut, choć tych w ogóle nie znał, dopiero później się ich nauczył... też sam. Na jego talencie dość szybko poznały się „zawodowe" kapele. Grywał w każdą sobotę i niedzielę, a gdy nie grał naprawiał instrumenty muzyczne.

W 1962 roku przy Gminnej Spółdzielni SCh w Rzeczycy powstał zespół liczący 60 osób, śpiewaków i tancerzy. Wymarzone miejsce dla talentu i pracowitości Stanisława Skiby. Zaproponowano Stanisławowi kierowanie kapelą i się zaczęło granie nie tylko w, także w Jugosławii, Bułgarii. To pod jego okiem i za jego pomocnym instruktażem mógł rozwijać swe talenty muzyk i nauczyciel muzyki uznana osobowość w środowisku muzycznym Edward Rogowski.

Jego jedyną miłością była muzyka. Do końca życia pozostał kawalerem.

Stanisław Skiba pozostanie w naszej pamięci jako wybitny skrzypek, znany ze swych niezwykłych efektownych umiejętności, tzw. „ósemek"- podrzucania i obracania skrzypiec podczas gry, bez uszczerbku dla muzyki oraz nauczyciel gry na skrzypcach i akordeonie, z jego umiejętności przez lata korzystają młodzi adepci tej trudnej sztuki, samoucy i studenci.

„Dziś żegnamy Cię ,rodzina, wszyscy twoi sąsiedzi, przyjaciele, członkowie kapeli, twoi uczniowie i samorządowcy. Zegnają Cię zarówno mieszkańcy Zawad, jak i całej Gminy. Używaj rzemyka po tamtej stronie, aby sprawiać przyjemność aniołom w niebie. Pewnego dnia spotkamy się po tamtej, lepszej stronie, a wtedy jeszcze raz nam zagrasz..."